(Overgeleverd door Moeslim)

Uitleg

“Reinheid is de helft van het geloof.” Dit omdat het geloof bestaat uit het vermijden van de verboden en het zich inlaten met de geboden. Wat betreft het vermijden van de verboden; het betreft hier in het bijzonder het vermijden van polytheïsme. Het toekennen van deelgenoten aan Allah is namelijk een onreine daad, zoals Allah, de Verhevene, duidelijk maakt in Zijn Boek:

“De veelgodenaanbidders zijn onrein. Laat hen daarom de Masdjid al-Haraam (de Gewijde Moskee in Mekka) niet naderen na dit jaar van hen.”                             
 

Om deze reden is de reinheid de helft van het geloof. Er wordt ook gezegd dat met reinheid gedoeld wordt op de kleine wassing. En de reden waarom deze kleine wassing als de helft van het geloof wordt beschouwd, is omdat het gebed een onderdeel is van het geloof en het gebed niet geldig is zonder de kleine wassing. Echter, de eerste interpretatie verdient de voorkeur en is allesomvattender.

“(Het zeggen van) Alhamdoelillah maakt de weegschaal vol.” Het omschrijven van Allah met prijzenswaardige zaken en met Zijn volmaakte Eigenschappen en Daden maakt de weegschaal van de daden van de dienaar vol. De daden zijn bij Allah, de Verhevene, van zeer groot belang, daarom heeft de Profeet  het volgende gezegd: “Twee woorden die geliefd zijn bij De Barmhartige, die licht zijn op de tong, maar zwaar wegen in de weegschaal: SoebhaanAllahi wa Bihamdihi SoebhaanAllah il-^cAdhiem (Glorieus zij Allah en alle lof zij Hem. Glorieus zij Allah, de Verhevene).”

“En (het zeggen van) SoebhaanAllah en Alhamdoelillah (Verheven zij Allah en Geprezen zij Allah) vullen de ruimte tussen de hemel en aarde.” Dit wil zeggen: SoebhaanAllah samen met Alhamdoelillah vullen de ruimte tussen de hemel en aarde. Dit vanwege de grootsheid van deze woorden, omdat die elke vorm van tekortkoming die aan Allah wordt toegeschreven verwerpen. Ook bevatten zij de bevestiging van Zijn Volmaaktheid. Met Tasbieh (het zeggen van SoebhaanAllah) verheft men Allah boven elke vorm van tekortkoming en met al-Hamd (het zeggen van Alhamdoelillah) beschrijft men Allah met elke vorm van volmaaktheid. Dit is de reden dat deze twee woorden de ruimte tussen de hemel en aarde vullen.

‘Het gebed is licht,’ betekent dat het gebed een licht is in het hart, en als het hart licht geeft, zal het gezicht ook licht uitstralen. Het is tevens ook een licht op de Dag des Oordeels. Allah, de Verhevene, zegt:

“(Gedenkt) de Dag waarop jij de gelovige mannen en de gelovige vrouwen ziet. Hun licht straalt voor hen en rechts van hen.”        

Het gebed is bovendien een licht wat betreft de leiding en kennis die hierin verscholen ligt.

‘Liefdadigheid is een bewijs.’ Met andere woorden, dit toont de oprechtheid aan van degenen die liefdadigheid geven, omdat zij graag dichter bij Allah willen komen. Het bezit is namelijk iets wat zeer geliefd is onder de mensen. En men geeft datgene waar hij van houdt alleen uit als dit bestemd is voor iemand waarvan hij nog meer houdt, hopende op het verkrijgen van een beloning. Dit duidt op iemands oprechte geloof en hoge mate van Yaqien (zekerheid in het geloof).

‘Geduld is een lichtgloed.’ Geduld is onder te verdelen in drie categorieën:

1.       Het hebben van volharding in het gehoorzamen van Allah, de Verhevene.

2.       Het hebben van geduld om het begaan van zonden te vermijden.

3.       Het hebben van geduld wanneer men getroffen wordt door de Voorbeschikking van Allah.

Een lichtgloed staat voor licht met hitte, zoals Allah, de Verhevene, heeft gezegd:

“Hij is Degene Die de zon heeft gemaakt tot een lichtgloed en de maan tot een licht.”                          
 

De zon bevat licht en hitte en het geduld eveneens, want het brengt veel vermoeienis mee voor een persoon. Men heeft het dan net zo zwaar bij het tonen van geduld, als met de hitte en de felle stralen van de zon.

‘En de Koran is een getuige vóór jou of tegen jou.’ Dit wil zeggen, de Koran is een getuige vóór jou bij Allah, de Verhevene. Wanneer je ernaar handelt, zal het een getuige vóór jou zou. Wend jij je daarentegen ervan af, dan zal het een getuige tegen jou zijn.

Vervolgens maakt de Profeet  duidelijk dat iedereen met zijn dag begint. Met andere woorden, men gaat 's morgens naar het werk ‘om zichzelf te verkopen. Sommigen bevrijden zichzelf hiermee, terwijl anderen zich juist te gronde richten.’ Als men daden van gehoorzaamheid verricht en standvastig is in Zijn religie, dan zal hij zichzelf daarbij bevrijden. Men wordt dan bevrijd van de slavernij van de shaytaan en zijn begeerten. Doet men het tegenovergestelde, dan zal men zichzelf te gronde richten.

Wat leert deze overlevering ons?

·         Het aanmoedigen tot reinheid en het aantonen van de positie ervan in de Islam en dat dit de helft is van de Imaan.

·         Het aanmoedigen tot het prijzen en verheffen van Allah (zeggen van Alhamdoelillah en SoebhaanAllah). Dit vult de weegschaal, en samen vullen zij de ruimte tussen de hemel en aarde.

·         Het aansporen tot het verrichten van het gebed. Het gebed is een licht en het opent de deuren naar kennis en begrip.

·         Het aansporen tot het geven van liefdadigheid. Dit dient als indicatie van oprecht geloof van degene die liefdadigheid uitgeeft.

·         Het aansporen tot geduld, dat een lichtgloed is. Men doorstaat, door geduld op te brengen, behoorlijke ontberingen, wat ook het geval is bij hitte.

·         De Koran is een getuige voor óf tegen iemand. En er is geen tussenweg. Wij vragen Allah om de Koran tot een getuige vóór ons te maken en het ons van nut te laten zijn.

·         Men dient altijd bezig te zijn met het verrichten van werkzaamheden. Dit op basis van de uitspraak van de Profeet : “Iedereen vertrekt (’s ochtends voor het verrichten van werkzaamheden).”

·         Er is tevens overgeleverd dat de Profeet  heeft gezegd: "De best bijpassende namen (voor een persoon) zijn Haarith (ploeger) en Hammaam (iemand die ambitieus is).”

Ieder mens is immers bij wijze van spreken een ploeger (werker) en ambitieus.

·         De werker zal zichzelf óf bevrijden of zichzelf te gronde richten. Verricht men daden van gehoorzaamheid aan Allah en vermijdt men de zonden, dan heeft men zichzelf weten te bevrijden van zijn begeerten en de shaytaan. Anders zal men zichzelf te gronde richten.

·         Er is sprake van ware vrijheid wanneer men de daden van gehoorzaamheid aan Allah verricht, en niet wanneer men zichzelf de vrije loop geeft om al datgene te doen waar hij zin in heeft. Hierover zegt Ibn ul-Qayyim in zijn gedichtenbundel an-Noeniyyah:

“Zij zijn gevlucht voor het dienen (van Allah),

waarvoor zij werkelijk zijn geschapen

en werden daarop beproefd met het dienen van

de Nafs en de shaytaan.”

Iedereen die vlucht voor de aanbidding van Allah, zal terechtkomen in de slavernij van shaytaan om hem vervolgens te aanbidden.