Als we naar de hele wereld kijken voor wat betreft de tarbiyya, constateren we dat de gehele wereld een islamitische opvoeding nodig heeft. Als we kijken naar de ideeën en doelen van de verschillende soorten opvoeding die er in de wereld worden gebruikt, zien we dat geen enkel idee of doel correct is. Geen enkel einddoel brengt de mens op een hoger niveau; integendeel zelfs. De doelen die worden nagestreefd brengen de mensen juist naar een lager niveau omdat de doelen die worden nagestreefd niet goed zijn; bijvoorbeeld nationalisme, hebberigheid, geen kracht, mensen niet sterk, geen stabiel karakter enz. De oorzaak van al deze slechte eigenschappen ligt bij de manieren van tarbiyya. Het is een totaal andere weg dan die Allah heeft gegeven. Ieder heeft de leiding en minhadj van Allah nodig. In het kort worden nu de wereldse opvoed- doelen behandeld en die geven direct het bewijs dat we islamitische tarbiyya nodig hebben.
Alle plannen van opvoeding op aarde hebben een zelfde doel – groeien en leven
Alles wat op de aarde leeft heeft dit levensdoel; leven en groeien/ontwikkelen. Ook dieren streven dit doel na.
Maar de mens staat hoger dan de dieren. Wij moeten alle middelen gebruiken die Allah ons heeft gegeven (dieren, planten en alles op aarde) om onszelf te ontwikkelen. Wij horen op een hoger niveau van ontwikkeling te staan dan de dieren, zo heeft Allah dit voor de mens bepaald, maar dan moet hij wel vasthouden aan de goede weg en niet lagere doelen nastreven.
Als we kijken naar dit doel ; leven en groeien zien we dat iedere filosofie en denkwijze dit nastreeft. Maar wat velen missen is het belangrijkste element; namelijk de menselijkheid. De waarde van de mens z’n innerlijk.
Leven – dit gaat vanzelf mensen leven, dieren ook.
Groeien – dit gaat vanzelf mensen leven, dieren ook.
De filosofieën en denkwijzen, door de mens gemaakt, werken niet vanuit de fitrah (de natuurlijke aanleg van de mens, ieder mens wordt als moeslim geboren) van de mensen. Het geeft de persoon geen kennis over zijn fundamenten en zijn plaats en relatie in de wereld. Het geeft de persoon niet zijn doel van leven op aarde.
Geeft de persoon niet zijn eindbestemming, waar gaat hij na zijn dood naar toe.
Geeft degene niet het benodigde in handen om antwoorden op de voorgaande zaken te geven.
En Allah alleen geeft de antwoorden en oplossingen op deze vragen.Als de mens niet de anrwoorden heeft, leeft hij in twijfel, heeft vele vragen, leeft in angst en onwetendheid. Allah heeft ons geschapen om antwoorden te zoeken op de essentiële zaken. Ook al splitsen de mensen de doelen in zovele subdoelen toch blijven die doelen van opvoeding in essentie hetzelfde – leven en groeien en ze vergeten de fitrah.
Opvoeding gericht op het verkrijgen van onderhoud
Vraag: “Waarom laten we onze kinderen leren en naar school gaan?”
Antwoord: “Zodat zijn kinderen goed geld kunnen verdienen. Zodat ze niet hoeven te bedelen. Zodat ze in hun onderhoud kunnen voorzien.”
Dit is een onderdeel van tarbiyya. Het is een klein deel van meer. Als we dit als einddoel nemen is dit niet correct.
Het resultaat is dat het de mensen laat vechten om geld te verdienen totdat zij als machines fungeren in een fabriek. Doel is alleen materialisme ten koste van alles. En zo worden zij slaven van andere mensen die rijk zijn om alleen maar meer te verkrijgen.
Opvoeding gericht op het vinden van jezelf.
Alleen voor jezelf bezig zijn. Jezelf ontwikkelen alleen voor jezelf en volgens hoe jij het wil.
De mens heeft bepaalde eigenschappen. Niemand is gelijk aan een ander. Zichzelf ontdekken is het doel van tarbiyya. De wereld kan alleen maar goed zijn als ieder mens vrij is. Natuurlijk is de mens anders dan de andere scheppingen en natuurlijk heeft de mens zijn vrijheid. Maar het is fout de vrijheid als einddoel te nemen. De mensen van deze filosofie hebben geen grenzen gesteld aan de vrijheid. Voor de opvoeder is het dus moeilijk op te voeden en grenzen te geven. Het resultaat is dat mensen alleen van zichzelf houden. Alles dus wat de eigen wil hen ingeeft is het doel.
Totdat bijna vergeten wordt een gemeenschap op te bouwen. Het eigen-ik is belangrijk en denken aan anderen wordt vergeten.
Opvoeding met als doel kennis opdoen. Volgens de wetenschap leven
Leren en steeds verder gaan in de wetenschap is het doel. We hebben niets anders nodig dan kennis en wetenschap.
Resultaat is dat dit doel een heel gevaarlijk wapen kan worden waarbij mensen andere mensen vernietigen uit naam van de wetenschap.
De weg naar nationalisme.
Als we mensen krijgen die goede inwoners zijn hebben we het doel bereikt.
Echter ieder land, iedere leefgemeenschap heeft andere idealen over wat hij onder goede inwoners verstaat. Wapen gebruik, is het voor de een, een ander vindt degene die veel ibadah doet een goede inwoner, weer een ander dat hij alleen maar van zijn land houdt enz.
Door dit doel, deze filosofie zien we wat nationalisme teweeg brengt in de wereld.
Nationalisme is een idee – macht, heersen en meer niet en maakt niet uit hoe we dit verkrijgen en welke wegen we bewandelen.
Hieruit komt dus discriminatie en racisme voort. Ieder verdedigt zijn plannen en vindt zichzelf beter dan de anderen.
Als we dus kijken naar deze doelen zien we dat geen enkele correct is en geen één heeft het ware doel van tarbiyya. Het is niet eens een klein deel van tarbiyya, want ieder doel heeft nog grenzen en aanvullingen nodig.
We moeten dus zoeken naar de correcte tarbiyya en de minhadj – de correcte weg volgen die naar het ware doel en de echte tarbiyya leidt. Als we willen zoeken naar de juiste weg, zoeken we eerst de problemen en als we oplossingen willen voor onze problemen zoeken we in de geschiedenis van de mensheid. We zoeken in de geschiedenis de beste weg van opvoeding. Een weg naar een beter leven en een leven dat bescherming geeft aan de fitrah. Als we kijken in de geschiedenis dan blijkt dat de enige gemeenschap die de fundamenten van ontwikkeling geeft, de wereld naar het licht bracht en de mensheid op een hoger niveau bracht, oemmah al islamiyya is. Dit is natuurlijk logisch, omdat deze fundamenten van de Schepper komen; vanuit de Ware Dien komen.
Alle moderne theorieën en opvoedingen bieden ons niet de oplossingen bij de vele levensvragen en problemen die we hebben. Modernisme is enkel opgebouwd op materialisme
We zeggen dit niet alleen maar het bewijs wordt zelfs gegeven door niet-islamitische geschiedschrijvers. Ook zij zeggen dat alleen de islaam en opvoeding in islaam de oplossingen geeft.
Het doel van de tarbiyya in islaam is de aanbidding van Allah door de mens. Als individu, als groep en als de gehele wereld.
“En ik heb slechts de djinn en mens geschapen dat zij Mij moeten aanbidden.”
(Soerah Az-Zariyaat; 56)
De betekenis van tarbiyya in de Arabische taal.
Het woord tarbiyya heeft drie betekennissen;
Rabbaa = groeien.
Rabbiya = beginnen en ontwikkelen.
Rabba = opvoeden, goed maken en opletten dat iemand goed blijft gaan, begeleiden.
Geleerden hebben gezegd: “Iets correct maken en ermee door blijven gaan. Het is een soort operatie, op iets letten en het begeleiden en laten groeien en ontwikkelen tot een goede en hoge staat.”
Andere geleerden hebben gezegd: “Tarbiyya is iets begeleiden tot het compleet is, stap voor stap.”
“Opvoeden is het ontwikkelen van de eigenschappen door te herhalen / oefenen totdat het compleet is en dit gebeurt stap voor stap.”
Van hieruit komen we bij de fundamenten van de tarbiyya terecht:
-Beschermen van de fitrah van de mens en begeleiden van de fitrah.
-Het begeleiden en ontwikkelen van ieders goede eigenschappen
-Het leiden van de fitrah en zijn eigenschappen tot de goede dingen en tot ze compleet zijn.
-Langzaam omgaan met deze operatie – stap voor stap.
Leersom die we van deze betekenissen kunnen leren
De opvoeder algemeen, de Ware Opvoeder is Allah Allah is de Schepper van de fitrah en Hij geeft de Eigenschappen. Hij heeft de wereld geschapen om deze fitrah en eigenschappen te laten ontwikkelen en in contact te laten komen met de wereld om hen heen.
Hij schiep de Som zijn doel te bereiken, om compleet te worden en zijn geluk en blijdschap te bereiken.
“Hij tot Wie de heerschappij van de hemelen en de aarde behoort en Wie geen zoon heeft gekregen en voor Wie er geen deelgenoot in de heerschappij is. Hij heeft alles geschapen en heeft het precies gemeten volgens Zijn maten.” (Soerah al-Foerqan: 2)
En zoals staat te lezen in een hadith dat “Iedereen wordt geboren met de ware fitrah.”
“Zo richt je (O Mohammed) gezicht naar de religie van zuiver islamitische monotheïsme, Allahs fitrah waarmee Hij de mensheid heeft geschapen.” (Soerah al-Roem: 30)
“Hij is het die voor jullie alles dat op de aarde is heeft geschapen..” (Soerah al-Baqarah;29)
“Zeker, Wij hebben naar jou het Boek nedergezonden in waarheid zodat je tussen de mensen recht kunt spreken met dat wat Allah jou heeft laten zien..” (Soerah an-Nisa; 105)
“Een boek wat Wij aan jou hebben geopenbaard zodat je de mensheid uit de duisternis naar het licht kunt leiden…” (Soerah Ibrahiem:1)
“Met duidelijke Tekenen en Boeken. En Wij hebben op jou de Herinnering nedergezonden om duidelijk uit te leggen aan de mens wat er is neergezonden aan hen en dat zij nadenken.”
(Soerah an-Nahl: 44)
Conclusie: Allah is de Schepper van alles op de aarde. Hij geeft de shariah (islamitische wetten) om de mensen recht te laten gaan, zodat de mensen een goede relatie hebben met de rest van de schepping en alles in harmonie leeft.
We moeten licht/leiding krijgen vanuit de shariah. De tarbiyya loopt via de leiding van Allah . Zijn basis is altijd vanuit de shariah en loopt volgens de bevelen van Allah .
“Zeker jouw Rabb is Allah, Die de hemelen en de aarde schiep in zes dagen en dan rees op de Troon. Hij bedekt de nacht met de dag en Hij (schiep) de zon, de maan, de sterren onderwerpen zich aan Zijn bevel. Hij schiep en geeft het Bevel.” (Soerah al-A’raf; 54)
“Zeker, deze Qoraan leidt naar dat wat het meest juiste is en het beste is en geef blijde tijdingen aan de gelovigen die rechtschapen daden doen dat zij een grote beloning krijgen.” (Soerah al-Isra; 9)
Van hieruit is de grote onrechtvaardigheid, dat de mens zijn eigen kennis of ideeën voor de shariah laat gaan.
“O jullie die geloven! Zet jezelf niet voor in aanwezigheid van Allah en Zijn boodschapper en vrees Allah. Zeker Allah is Al-Horende Al-Wetende.” (Soerah al-Hoedjaraat; 1)
De tarbiyya heeft een doel. De opvoeding staat niet los op zichzelf. De tarbiyya heeft een basis en heeft doelen en heeft het hoogste bereik. De tarbiyya in onderbouwd. We hebben dus kennis hierover nodig Kennis over de doelen en kennis over de middelen dit te bereiken.
“Weet/ ken le ilaha il Allah.” (Soerah Mohammed: 19)
Deze aya betekent dat men kennis moet hebben over de getuigenis ‘la ilaha il Allah’, dus kennis over de islaam.
De tarbiyya moet gepland zijn. Stap na stap in etappes opgebouwd. Het ene wordt boven het andere gebouwd.
Men moet altijd opletten: Opletten, nakijken en bekritiseren, analyse maken, en er soepel mee omgaan.
De werken van de opvoeder volgen de shariah van Allah . Ieder idee wordt getoetst aan de shariah.
“Het is niet voor een gelovige man of vrouw, als Allah en Zijn boodschapper een zaak hebben beslist dat zij enige keus in hun beslissing hebben.” (Soerah al-Ahzab: 36)
Het uitvoeren van de tarbiyya
-Het opvoeden van eigenschappen
- ilm – kennis opdoen
-opvoeden van de zeden en moraal.
Als we kijken naar het uitvoeren van de tarbiyya moeten we kijken naar de twee uitersten en de middenweg. Aan de ene kant staat de opvoeder, aan de andere kant staat degene die opgevoed wordt en in het midden staan de middelen voor de opvoeding.
Als we dus tarbiyya in islaam volgen met als hoogste doel: ibadaah aan Allah alleen betekent dit tarbiyya op ieder gebied – moreel, eigenschappen, zijn lichaam gezond houden, gevoel sterken in houden van Allah , mee leven met andere mensen (broederschap) kennis opdoen, enz..
De opvoeding begint ook niet zomaar ergens als iemand een bepaalde leeftijd heeft bereikt. De tarbiyya begint vanaf zeer jonge leeftijd en heeft geen einde. Feitelijk begint het begint al met het kiezen van de juiste echtgeno(o)t(e).
Al-Gazali heeft gezegd: “Het kind is amana (toevertrouwd en de ouders zijn verantwoordelijk) bij zijn ouders. Zijn hart is als een dure diamant en totaal zuiver zonder kras of teken. Het kind accepteert alles wat je erop krast en volgt jou op iedere weg. Als we hem het goede leren en daarin trainen zal hij blij zijn in doenja (wereld) en al-Achira (het Hiernamaals). Zijn ouders en iedere opvoeder zal daarvoor de beloning met hem krijgen. Als we hem leiden in het slechte en hem laten doen wat hij wil zal hij slecht terecht komen en de straf is ook voor de opvoeder.
“O jullie die geloven! Bescherm jullie zelf en en jullie families van een Vuur, wiens voedsel mensen en stenen is, waarover engelen zijn aangewezen hard en streng….” (Soerah at-Tahriem: 6)
En hoe de opvoeder (de vader en/of moeder) hem van het vuur van deze wereld wiol beschermen, zo moet hij hem ook beschermen tegen jhet Vuur van al-Achira. Leer het kind het goede, de juiste adab. Bescherm hem tegen slechte vrienden en slrechte invloeden en leer hem niet altijd zijn zin te krijgen en niet te houden van de luxe en het moderne comfort van dit leven. Als hij dit wel altijd leert, vernietigt hij zichzelf. Vanaf zeer klein moet men zijn kinderen het goede bijbrengen. Als kinderen zich slechtgedragen is de schuld meestal te vinden bij de ouders, bij de opvoeding die ze hebben gehad of krijgen.
Kenmerken van een goede opvoeder:
al-ichlas
Voor iedere opvoeder geldt dat zijn intentie bij Allah alleen is. Bij het geven van advies, bij het geven van straf. Bij alles wat hij doet. Bijvoorbeeld straf geven – als het alleen, en dat is het vaak, uit agressie is, is het fout.
De opvoeder moet kennis hebben over de fundamenten van tarbiyya.
-het geloof – (halaal en haraam)
-moreel
En deze kennismoet opgebouwd zijn vanuit de Qoraan en de Soennnah.
“De gelovigen, mannen en vrouwen zijn awliya (beschermers, vrienden) van elkaar, zij bevelen het goede en verbieden het slechte, zij doen hun gebeden en geven de zakaah en gehoorzamen Allah en Zijn boodschapper…” (Soerah at-Taubah; 71)
“Aan degenen die Wij het Boek gaven, herkennen hem zoals zij hun zonen herkennen..”
(Soerah al-Baqarah: 146)
“Zeg: Zijn degenen die weten gelijk aan degenen die niet weten.” (Soerah Zoemar: 7)
Een voorbeeld zijn.
Hij heeft taqwa (vrees) voor Allah . Je ziet de islaamin zijn doen en laten. Hij is een voorbeeld in zijn praten, in zijn uiterlijk, en innerlijk; in zijn gehele leven.
“Zeker in de boodschapper van Allah hebben jullie een goed voorbeeld om te volgen voor hem die hoopt in Allah en de Laatste Dag en Allah veel herinnert.” (Soerah al Ahzaab; 21)
Sterke persoonlijkheid/ karakter.
Hij heeft geen twijfel over de islaam. Volgt de islaam precies. Deze zekerheid en kracht moet blijken uit zijn woorden, zijn oproep, zijn opmerkingen, zijn bewegingen. Alles laat zien dat dit de ware dien (religie) is. Als hij dit niet heeft kan hij anderen niet beïnvloeden.
“Houdt dus vast aan dat wat is geïnspireerd op jou.” (Soerah Zoechroef; 43)
“Allah zal degenen die geloven sterk laten blijven met het woord dat krachtig in deze wereld staat en in het Hiernamaals…” (Soerah Ibrahiem: 27)
Verantwoordelijkheid voelen.
Als iedere persoon zijn verantwoordelijkheid kent en niet afschuift naar een ander en duidelijk en goed zijn verantwoordelijkheid draagt brengt dit het goede voor iedereen.
De profeet zei:
“Ieder is een herder en ieder is verantwoordelijk voor zijn kudde.”
Problemen van tarbiyya in deze tijd:
Djahl – onwetendheid.
- Geen of weinig kennis over de shariah en weinig algemene kennis.
- Onwetendheid over de islaam, over de religie.
Men heeft geen kennis over het feit dat de islaam compleet is en voor iedere kant van het leven, complete regels heeft bijvoorbeeld e, kennis over de ziel, kennis, politiek, sociaal enz.
-Onwetendheid over het juiste doel.
ibadah is het doel waarvoor we geschapen zijn.
-Onwetendheid over de wereld waarin we leven.
Waar zijn de grenzen. Wat zijn de doelen die mensen nastreven enz.
Materialistische inslag.
Dit geldt voor iedereen. Dit geldt voor de opvoeder, de middelen (boeken enz) en degene die wordt opgevoed.
De man z’n doel is geld verdienen zonder te kijken wat het hem kost.
De leraar die alleen maar les geeft om geld te verdienen.
De middelen; lesmateriaal staat vol materialisme. Meer dan 85% blijkt uit onderzoek, is gericht op materialisme. En de mensen verliezen ihlaq, adab, enz. De mensen worden beïnvloed door dit alles.
Geen lesmateriaal voor tarbiyya.
Geen leraren die de opvoeding kunnen geven. We hebben leraren met certificaat maar of ze daadwerkelijk kennis hebben over islaam is ten tweede.
Strijd tussen doelen van de kennis en doelen van de tarbiyya.
Strijd tegen de culturen. De jeugd heeft problemen. Er heerst een strijd tussen culturen en tussen cultuur en tarbiyya. De jeugd voelt zich nergens bijhoren. Dit heeft ook tot gevolg dat de jeugd verkeerd denkt over de islaam. Zij denken dat hun vrijheid beknot wordt en dat alles moeilijk is. Dit komt door de onwetendheid van de ouders en de culturen die botsen en de slechte invloed die dit alles heeft op de jeugd.
Door al deze slechte manieren van opvoeding komen er bepaalde slechte dingen bij de jeugd.
Geen ihlaq meer.
Zich niet bewust meer zijn van Allah . Geen moreel meer, geen respect, enz.
Crimineel gedrag. 40% van moeslimjeugd in gevangenissen.
De man gaat naar de moskee terwijl zijn kinderen, of vrouw geen goede kleding dragen. Jeugd gaat naar de moskee, maar steelt ook of eet van haraam.
Familiebanden verbroken.
Wegrennen van verantwoordelijkheden
Diep en diep in haraam.
Naast slechte opvoeding heeft dit nog andere redenen die uit slechte opvoeding voortkomen
-taqlied al-‘ame. Blindelings volgen van anderen
-geen werk.
-geen vertrouwen in de opvoeder.
-geen vertrouwen in de maatschappij
-media
-films (alle haraam)
-problemen thuis.
-onwetendheid van de opvoeders, vooral de ouders. Enz. enz.
Hoe heeft de profeet de jeugd opgevoed.
Toen de wahi (inspiratie) werd geopenbaard was de profeet 40 jaar. Dit is het einde van dejeugd. Om hem heen waren de meeste mannen nog jong. De jeugd is het fundament van de oemmah. En als de jeugd zwak, of afgedwaald is kan de oemmah nooit sterk zijn. 40 jaar is complete jeugd (shebaab).
Aboe Bakr was 37 jaar. Omar Ibn al-Chattab was 27 jaar toen hij moeslim werd. De meeste metgezellen waren jong. Deze groep van het begin van de islaam die de dawaah (uitnodiging tot de islaam) heeft gedragen was sterk en zij werden opgevoed door de profeet. Hij leerde hen alles wat zij moesten weten. Bijvoorbeeld:
-Moeraqabah.
Overgeleverd door Ibn Abaas dat hij zei: “Op zekere dag zat ik achter de profeet en hij zei: “Ik zal je iets leren, wees je bewust van Allah dan zal Allah jou beschermen. Wees je bewust van Allah dan zal je Hem voor je vinden. Als je iets vraagt, vraag het dan aan Allah.” (A-Nawawi 40 hadieth)
-Aanbidding doen en gehoorzamen aan Allah .
“Zeven zal Allah onder Zijn schaduw op de Dag der Opstanding nemen. Eén is jeugd opgevoed in aanbidding aan Allah .”
-Direct als zij iets goeds konden doen deden zij het.
“Vijf dingen voor vijf: het leven voor je dood, gezondheid voor ziekte; tijd (over) voor dat je geen tijd hebt en jeugd voor ouderdom; en rijkdom voor armoede.”
-Bekritiseren van de nafs. Verantwoordelijkheid dragen. Ieder wordt gevraagd over vier dingen:
De profeet heeft gezegd: “De voeten van de dienaar verplaatsen zich niet op Yom al-Qiyamah totdat hem gevraagd is naar zijn leeftijd, waarbij het heeft verspeeld, naar zijn kennis, wat hij ermee heeft gedaan, naar zijn bezit vanwaar hij het heeft verdiend en hoe hij het heeft uitgegeven, en zijn lichaam waar hij het heeft versleten (hoe oud hij is geworden).”
-Beschermen van luiheid en haraam.
“O jeugd, degene van jullie die kan trouwen, moet trouwen. Omdat dit goed is voor zijn ogen om te kijken en bescherming van zijn geslachtsdelen is. En degene die niet kan trouwen moet vasten.”
Tot slot,
Kinderen zijn een geschenk van Allah .. Maar ook een beproeving voor ons. Wij opvoeders moeten tot het uiterste gaan hen op te voeden in de islaam. Het is de generatie van morgen. Het is de toekomstige moeslim oemmah. En wij dragen nu de verantwoordelijkheid voor die oemmah van de toekomst. Onze eigen kinderen, onze buurkinderen, kinderen in de straat enz. enz. Laten we hier dan ook voor vechten dat er voor de islaam een betere toekomst is en de jeugd redden uit handen van de kafiroen (ongelovigen).
heeft gegeven. Ieder heeft de leiding en minhadj van Allah 
zei:
was 37 jaar. Omar Ibn al-Chattab was 27 jaar toen hij moeslim werd. De meeste metgezellen waren jong. Deze groep van het begin van de islaam die de dawaah (uitnodiging tot de islaam) heeft gedragen was sterk en zij werden opgevoed door de profeet 
Geplaatst: 07/05/2008 
Gelezen: 4051 
