Het geduld van de Profeet (vrede zij met hem)

Je zult geen persoon treffen die meer getroffen is door tegenspoed, moeilijkheden en verstikkende noodsituaties dan de Profeet (vrede zij met hem), maar onderwijl bleef hij geduldig en volhardend.

“En wees geduldig (O Mohammed). En jij bent slechts geduldig door Allah.”    (Soerat an-Nahl: 127)

Hij moest de strijd aanbinden met het wees-zijn, de armoede, behoeftigheid, honger, vermoeidheid, afgunst, leedvermaak en soms moest hij het onderspit delven tegen de vijand. Ook bleef hij (vrede zij met hem) geduldig toen hij uit zijn geliefde woonstreek werd verjaagd en van zijn familie werd losgerukt. Geduldig bleef hij wederom toen zijn naasten werden vermoord, zijn metgezellen werden gedood, zijn volgelingen werden verdreven en zijn vijanden zich tegen hem samenspanden. Geduldig stelde hij zich andermaal op tegen de hoogmoed van de tirannen, de onwetendheid van de bedoeïen, de hardheid van het platteland, de doortraptheid van de hypocrieten en de meedogenloosheid van de vijandige opponenten. Dit wereldse leven met al zijn bekoringen, pracht en praal zette hij zonder enige moeite van zich af. Hij werd niet in de verleiding gebracht door de koning-, leider- en zeggenschap die hem voor de voeten werden geworpen. Dit alles deed hij in de hoop het Welbehagen van Allah te verkrijgen. Geduld was zijn schild, steun en toeverlaat. Telkenmale als hij gekwetst werd door zijn vijanden, herinnerde hij zich:

“Wees geduldig met datgene wat zij zeggen.”                                               (Soerat Taa Haa: 130)

Telkenmale als hij het zwaar te verduren had, bedacht hij zich:

“Daarom is geduld het beste.”   (Soerat Yoesoef: 18)

Telkenmale als hij overmand werd door angst, dacht hij aan de woorden:

“En wees daarom geduldig, zoals de bezitters van standvastigheid onder de Boodschappers ook geduldig waren.”     (Soerat al-Ahqaaf: 35)

Zijn geduld was er één dat gekenmerkt werd door onwrikbaar vertrouwen in de door Allah beloofde overwinning, een rotsvaste overtuiging, het geloven in de beloning van zijn Heer en de eindzege die hem zou toekomen. Ook geloofde hij dat Allah voldoende voor hem was. Hij liet zich niet van de wijs brengen door denigrerende opmerkingen, grievende uitspraken en bewust toegebrachte leed.

 Zijn oom Aboe Taalib stierf en onderwijl bleef hij geduldig. Zijn vrouw stierf en wederom bleef hij geduldig. Zijn oom Hamzah werd vermoord en hij bleef geduldig. Hij werd uit Mekka verdreven, maar hij bleef geduldig. Zijn zoon overleed, maar hij bleef geduldig. Zijn vrouw werd in haar eer aangetast, maar hij bleef geduldig. Hij werd verloochend, maar hij bleef geduldig. Hij werd uitgemaakt voor dichter, waarzegger, tovenaar, krankzinnige en leugenaar, maar hij bleef geduldig. Hij werd uitgescholden, geschoffeerd en bestreden, maar hij bleef geduldig. Vertel mij nu, kan geduld van een ander dan hem geleerd worden? En is er een beter toonbeeld van geduld te bedenken dan hij? Hij is het voortreffelijkste voorbeeld van geduld, standvastigheid en doorzettingsvermogen. Hij is de leider der geduldigen en de voorman der dankbaren.