De pré-islamitische maatschappij

^cAa’ishah overlevert: “Er bestonden in de Djaahiliyah vier soorten huwelijken.
Eén ervan is het huwelijk dat wij vandaag de dag kennen: 

Een man geeft de hand van een vrouw die onder zijn voogdij valt of van zijn dochter aan een andere man die haar de bruidsgave geeft en haar vervolgens trouwt.  

Een ander (vorm van) huwelijk: 

De man zei tegen zijn vrouw, als ze rein werd van de menstruatie: “Ga naar die persoon en heb gemeenschap met hem”, waarna haar man haar vermeed en haar niet meer aanraakte, totdat bleek dat zij zwanger was van de man met wie zij gemeenschap heeft gehad. En als de zwangerschap duidelijk was, (kon) haar man dan gemeenschap met haar hebben als hij dit wilde. Hij (de echtgenoot) deed dit slechts voor het verkrijgen van kinderen (van een bepaalde stam). Deze vorm van huwelijk werd ‘Istibdaa^c’ genoemd.

Een ander (vorm van) huwelijk: 

Er verzamelde zich minder dan tien mannen die allen geslachtsgemeenschap zouden hebben met één en dezelfde vrouw. Als zij zwanger raakte en beviel, zou zij de mannen na een aantal nachten bijeen roepen. Niemand van de mannen kon weigeren om bij haar bijeen te komen. Zij zei dan tegen hen: “Jullie weten wat jullie hebben gedaan, en ik ben bevallen. Hij is jouw zoon, o die en die!” Zij noemde dan de naam van wie zij wilde dat hij de vader werd van het kind. Het kind werd dan aan hem toegeschreven en hij kon dit niet weigeren.

En de vierde (vorm van) huwelijk: 

Veel mannen zouden zich verzamelen en zouden gemeenschap hebben met een vrouw die niemand weigerde. Dit waren prostituees. Zij plaatsten vlaggen boven hun deuren als teken (van hun bezigheid). Wie hen wenste, trad bij hen binnen. Als één van hen zwanger raakte en beviel, kwam dan iedereen (die gemeenschap met haar heeft gehad) bij haar bijeen. Zij riepen dan al-Qaafah (mv Qa’if: iemand die gespecialiseerd was in het bepalen van de afkomst van het kind). Daarna schreven zij het kind toe aan degene van wie zij van mening waren dat hij de vader is, waarna het kind hem gedwongen werd toegeschreven en het zijn kind werd genoemd; dit kon hij niet weigeren. Toen de Profeet (vrede zij met hem) werd gestuurd met de waarheid, bande hij al deze vormen van het huwelijk uit, behalve het huwelijk dat de mensen vandaag de dag kennen.”